Uzun zamandır sınavlarım yüzünden yazı giremiyorum. Ama bu acı gününde blogumu boş bırakmak istemedim.
Biliyorum bugün 9:05'de saygı duruşunda gözleri dolan belkide ağlan bir tek ben değildim.
Sözlerin boğazımıza düğümlendiği, tam konuşacakken o gücü kendimizde bulamadığımız gün.
Kelimeler anlamsız...
Senin gençliğin olduğum için onurluyum,gururluyum.
"Hayır! Ağlamıcam. O Cumhuriyeti daha biz doğmadan bizlere, gençliğine emanet etti, inandı, güvendi" desemde
Çok özledik be Atam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder